Historia Kościoła
Istnieją dokumenty świadczące o istnieniu świątyni już w 1371 r. W 1417 nastąpiło zatwierdzenie fundacji ołtarza przez biskupa wrocławskiego Wacława Piastowicza. W latach 1792-1793, po pożarze, został odbudowany z wykorzystaniem starych murów i uzyskał obecny klasycystyczny wygląd. Kościół jest murowany z cegły, otynkowany i orientowany na wschód. Jego prezbiterium zbliżone jest do kwadratu i zamknięte prostą ścianą o ściętych narożach. Obok kościoła, od strony południowej, usytuowana jest gotycka dzwonnica o trzech kondygnacjach rozdzielonych odsadzkami. Zapewne zbudowano ją w wieku XV. Została odnowiona w wieku XX. Wykonano wtedy rekonstrukcję hełmu i schodów na górną kondygnację. Dzwonnica stanowi jednocześnie bramę wejściową na cmentarz i dziedziniec przykościelny. W dwóch dolnych kondygnacjach murowana jest głównie z rudy darniowej, a w trzeciej z cegły o układzie polskim. Wzniesiona została na rzucie kwadratu. Kronika parafialna została założona przez Ks. Proboszcza Ryszarda Wołowca w której odtworzono jak najstarsze fakty dotyczące parafii.